“Ans, is een pannenkoek met een smiley van stroop
ook kunst?”
De leerlingen hebben net een aantal voorbeelden gezien over kunst met eten als onderwerp of zelfs als materiaal. Een klassiek 17e eeuws stilleven van Pieter Claeszn., de restanten van het diner van Daniel Spoerri die begraven werden in een park in Parijs om jaren later weer archeologisch opgegraven te worden, de soepblikken van Andy Warhol, de mosselen van Marcel Broodthaers en natuurlijk de pindakaasvloer van Wim T. Schippers, het maakte de tongen los.
De ogenschijnlijk gemakkelijke vraag of een smiley van stroop op een pannenkoek ook kunst is, is moeilijker te beantwoorden dan je denkt. Mijn antwoord was dat ik het een goede maar moeilijke vraag vond. Een pannenkoek met stroop is nog geen kunst. Iedere goede pannenkoekenbakker weet hoe hij een mooie, lekkere pannenkoek
maakt. Hier komen ambacht en vakmanschap om de hoek kijken. Maar een pannenkoek met stroop zou best wel kunst kunnen worden. Dan moet je er als kunstenaar iets mee doen, zodat het publiek er op een andere manier naar gaat kijken. Als iets eenmaal kunst geworden is, wordt er immers een beroep gedaan op de menselijke verbeelding of wordt een bepaald gevoel opgeroepen. Degene die naar de pannenkoek met stroop van de kunstenaar kijkt, krijgt de mogelijkheid om even uit de dagelijkse realiteit te stappen en gaat deze vanuit een ander perspectief, een andere wereld, ervaren. Het maakt de tongen los. Het brengt discussies tot stand. Het geeft nieuwe inzichten. En dat is allemaal reuze interessant en spannend! Dat is wat kunst kan doen, ook een pannenkoek met smiley van stroop.
